Zaterdag links
Tokyo bouwt, waterkering als energieopslag, waarom peer review stom is, Schotlands regenwoud keert terug, J. Storrs Hall is boos, stagnatie in The Economist en MEER
Wat drie jaar geleden begon met een experiment voor wat vrienden en kennissen is redelijk uit de hand gelopen: Het Principe van Optimisme telt inmiddel 2350+ lezer (welkom allemaal!). Mijn doel is een aantal ondergewaardeerde ideeën in het zonnetje te zetten — van effectief altruïsme en de agenda van overvloed tot precisie-fermentatie, tunnels, douche-wc’s en dutjes. Schrijven kost echter tijd en dat betekent vooralsnog ook: geld. Als je mijn nieuwsbrief graag leest en ‘m levensvatbaar wil houden, druk dan op die gele knop. Ook kleine giften zijn welkom en werken motiverend. Dankjewel!
Waarom het in Tokyo is gelukt om een overvloed aan huizen te bouwen? Simpel: slopen van laagbouw. “Replacing swathes of old housing with taller, denser new housing is what enables Tokyo to grow its housing stock so fast.” Het lijkt mij een recept dat we in Nederland ook wat meer mogen toepassen. Ik woon op tien minuten fietsen van het Vondelpark in Amsterdam en in mijn straat staan garageboxen zonder opbouw. Laat dat even tot je doordringen.
Gerelateerd: kunstmatige intelligentie als de oplossing voor foeilelijke publieke ruimte (deel 2). Misschien nemen mensen geen genoegen meer met lelijke architectuur als ze zien wat de alternatieven kunnen zijn?
In de categorie Make The Netherlands Great Again: een plan voor een waterkering die ook energie opslaat. Dit soort ambitieuze projecten wil ik meer zien! Het is origineel, technisch niet zo moeilijk, lost een paar concrete problemen op en is gewoon… iets waar we weer ouderwets trots op kunnen zijn.
Ook in deze categorie: we kunnen de hoop op een Elfstedentocht weer reanimeren (en geschiedenis schrijven) door met warmtepompen warmte uit het water te onttrekken waardoor het makkelijker bevriest. Beproefde technologie en de natuurkunde hierachter ziet er redelijk solide uit. Lijkt een beetje op de initiatieven om de oververhitte Londense metro te koelen. Supervulkanen afkoelen is natuurlijk ook altijd nog een optie.
Als je dit inzicht snapt, heb je misschien geen psycholoog meer nodig: "We are not built to be happy. Evolution doesn't want us to be in constant bliss...Some degree of unsettledness, anxiety, and ambition might be baked into the human condition." Volgens mij moeten we de aandacht verleggen van ontevreden zijn (daar doe je weinig aan) naar het cultiveren van deze ontevredenheid richting het oplossen van problemen.
Gelijk maar een voorbeeld daarvan: de ondernemers die bezig zijn een landbouwsysteem 2.0 te bouwen. Dit is een fantastische twitter-tour langs de toekomst van eten. De revolutie in cellulaire landbouw wordt steeds concreter. Als je door je oogharen kijkt zie je het Kodak-moment voor de koe naderen.
Lang verhaal van The Economist dat economische groei in het Westen stokt. Dom natuurlijk dat ze nergens even benoemen dat het GDP een steeds slechtere maatstaf is voor vooruitgang. Toch het lezen waard omdat het een voor een de mogelijke oorzaken van stagnatie langsgaat. (Tip Brendan)
Wat stagnatie betreft, hier is een vermakelijk interview met de knorrepot J. Storrs Hall, de man die boos is dat zijn vliegende auto nog niet bestaat. Ik herken dit gevoel dat je iets ontnomen is wat er allang had moeten zijn. Maar Storrs Hall is, naast dat hij een beetje een gekkie is, ook specifiek boos op zijn generatie: “More than half of my classmates went on to become lawyers. Instead of inventing new things to build, they invented new ways to keep people from building things.” Ik moet hier overigens ook nog bij vermelden dat Storrs Hall onnodig pessimistisch is over batterijen.
Waarom de wetenschap moet stoppen met zinloze, kostbare peer review. De meta-ironie is natuurlijk dat het systeem van peer review zelf niet systematisch wetenschappelijk getest is. Saloni Dattani stelt juist dat echte peer review nog nooit in de praktijk is gebracht.
Schotland zou wel eens het eerste ‘herwilde’ land ter wereld kunnen worden. “At the end of the last ice age, Scotland was a truly wild place, where the Highland tiger, a distinctly banded wildcat, and the wolf, lynx, and bear roamed among Caledonian pine forests. The Romans called the country’s north “The Great Wood of Caledon.” Waar ooit Caledonische regenwouden stonden, groeit er nu niks dan gras. Maar dat verandert dus snel door een paar bezielde individuen.
Op 8 februari is de 4de editie van de Tien Procent Club. Er zijn nog enkele tientallen kaartjes beschikbaar.