Elon Musk, gevraagd naar zijn methode om Starship te bouwen:
“Try very hard to delete the part or process. If parts are not being added back into the design at least 10% of the time, [it means that] not enough parts are being deleted. The bias tends to be very strongly toward ‘let’s add this part or process step in case we need it’.1
Met andere woorden: als het niet geregeld stuk gaat, heb je niet genoeg je best gedaan.
Waarom is verwijderen zo belangrijk? Simpel: onderdelen die niet worden toegevoegd aan een raket kunnen niet stuk gaan, schelen gewicht en hoeven niet geoptimaliseerd te worden.
Toch is een cultuur van processen en onderdelen weglaten zeldzaam.
Dat is logisch: het kost veel meer moeite. “Je voudrais avoir écrit une lettre plus courte, mais je n`en ai pas le temps,” schreef de polymath Blaise Pascal.2 Maar psychologie lijkt ook een rol te spelen: mensen lijken instinctief dingen toe te voegen als ze gevraagd worden iets te verbeteren. Deze neiging tot toevoegen verklaart ook elegant waarom we zoveel spullen kopen.3
De persoon in de kamer (huiskamer, vergaderkamer, tweede kamer) die tegen de stroom in pleit voor vereenvoudigen tot dingen stuk gaan, lijkt mij daarom een bijzonder waardevol persoon.
Misschien is het wel een rol die bij jou past. Het motto heb ik alvast voor je gemunt: do less and break things.
Postscript: Een lezer merkte op dat extreme bezuinigingen tot permanente schade kunnen leiden aan een (overheids)organisatie. En dat moeten we niet willen met zijn allen. Daarom bij dezen een tweede wet om de eerste in toom te houden: experimenteer alleen met processen die (makkelijk) omkeerbaar zijn. Kan je iets terugdraaien? Dan zou je juist een bias moeten hebben tot experimenteren en versimpeling. Jeff Bezos, in een brief aan de aandeelhouders van Amazon, verwoordt het als volgt:
Some decisions are consequential and irreversible or nearly irreversible – one-way doors – and these decisions must be made methodically, carefully, slowly, with great deliberation and consultation. If you walk through and don’t like what you see on the other side, you can’t get back to where you were before. We can call these Type 1 decisions. But most decisions aren’t like that – they are changeable, reversible – they’re two-way doors. If you’ve made a suboptimal Type 2 decision, you don’t have to live with the consequences for that long. You can reopen the door and go back through. Type 2 decisions can and should be made quickly by high judgment individuals or small groups.
“Ik heb je een lange brief geschreven, want ik vond niet de tijd voor een korte.”